بسیاری از کسب‌وکارها، در مسیر مدیریت فرایندهای خود، انحرافی عظیم را تجربه می‌کنند که نتیجه آن، بی‌اثر شدن تأثیرات شناخت فرایندها و در ادامه اجرای فعالیت‌ها به همان شکل قبلی خواهد بود. یکی از عوامل اصلی انحراف، اشتباه در نگرش به BPM است. بسیاری از کسب‌وکارها از مفهوم BPM جهت شناسایی نقاط قوت و ضعف فرایندها استفاده نمی‌نمایند، بلکه به‌صورت ناخودآگاه، آن را به‌عنوان ابزاری در جهت تأیید و صحه‌گذاری بر نحوه عملکرد کنونی خود در نظر می‌گیرند. به‌صورت خلاصه BPM را می‌توان شناخت وضع موجود (As-Is) و تحلیل آن، سپس شناسایی وضع مطلوب (To-Be) و در نهایت شناسایی اقدامات موردنیاز در جهت دستیابی به وضع مطلوب دانست. شناسایی وضع مطلوب کسب کار وابسته به عواملی از قبیل نوع کسب‌وکار، نتایج تحلیل وضع موجود، مصاحبه با نفرات درگیر در فرایندها، مأموریت، استراتژی و اهداف سازمان و همچنین به‌کارگیری مدل‌ها و سناریوهای مرجع فرایندی است.